Definitioun Geopoetik
Definitioun vun der Geopoetik
„Wat ass Geopoetik? De Projet Geopoetik ass net just eng weider kulturell “Spillwiss”, et ass och eng literaresch Schoul, an et ass keng Poesie als intim Konscht.
Et ass eng grouss Beweegung, déi d’Grondlage vun der Existenz vum Mënsch op der Äerd mat abezitt (…).
De Lien tëscht Geopoetik an der Geographie ass offensichtlech, et gëtt esou e Lienen, déi gutt entwéckelt sinn, awer och mat der Geologie, der Biologie an der Ökologie (y compris d’Ökologie vum Geescht).
Tatsächlech bitt d’Geopoetik e Point de Renconter an eng géigesäiteg Befruchtung tëscht, awer net nëmmen, der Dichtung, dem Denken an der Wëssenschaft, mä och mat aneren Disziplinnen (…), andeem se déi grondleeënd Fro stellt:
Wat ass mam Liewen op der Äerd, wat mat der Welt?“
Kenneth White.
E geopoetesche Recit fir d’Land vun de roude Fielsen
De Minett, wéi mer e kennen, ass d’Land vun de roude Fielsen. Seng Geographie ass déi vun engem Land, an dem d’Faarf Rout dominéiert. D’Faarf vum Eisenäerz ass omnipresent an duerchdréngt d’Landschaft vun dëser Regioun am Süde vu Lëtzebuerg. An der Virstellung vun de Mënschen steet de Minett schonn ëmmer fir de Biergbau, deen déi national an international industriell “Stollandschaft” vum 20. Joerhonnert gepräägt hunn. Mä de Minett ass, ewéi all d’Geographien, vun engem Geescht vun der Plaz, dem “Genius Loci” vun de Laténger, beseelt, deen ni verschwonnen ass.
Vun der Miere aus dem Jura bis bei d’Moundlandschaften, déi de Biergbau hannerlooss hat, schéngt déi intim Geographie vum Minett a groussen Deeler net erfuerscht ze sinn.
D’Gelogie ass de verstoppten Deel vun der Geographie, mä d’Geographie ass déi éierlechst vun alle Wëssenschaften: Mer kucken op eng Landschaft an d’Geographie verréit eis all hir Detailer. Et ass eis Aufgab, dës z’interpretéieren a se dann a Sprooch, mënschlech Handlungen an an d’Praxis ‘iwwersetzen. An déi Praxis, déi déi europäesch Geographie haut brauch, muss eng kreativ sinn: wéineg Theorie, vill Praxis.
Virun 180 Millioune Joer huet alles mat engem flaache Mier ugefaangen, um Bord vun enger grousser Insel, an engem Delta, wat Flutwellen an engem tropesche Klima ausgeliwwert war.
Haut sinn d’Iwwerrechter vun dëser “Jurassic World” nees opgedaucht, am Süde vu Lëtzebuerg, um Bord vum Paräiser Baséng, un der Grenz tëscht Lëtzebuerg a Frankräich. Eisen, wat zu Stol ginn ass, huet dës Landschaft an d’Geschicht vun de Mënschen hei, am Häerz vun Europa, verännert. Haut sinn dës Iwwerrechter d’Geschicht vun der Landschaft – déi nei al Landschaft, déi d’Mënschen inspiréiert huet, sech hiert Liewe virzestellen. Wéi stelle mir eis eist Liewen an dëser neier Landschaft vir – geographesch a mënschlech?
Et gëtt just ee Wee, fir dat erauszefannen. Mir sollten nees ufänken ze trëppelen, zu fuerschen, wéi wa mir grad op neie Plage vun dësem urale Baséng geland wieren: Eis virstellen, e Bléck op de poetesche Fonken ze kréien, deen aus dem Eidel kënnt, deen dës industriell Vergaangenheet hannerlooss huet, an ufänken, en neit Buch ze schreiwen: Minett, Land vun de roude Fielsen.
